"ତୁଳସୀ ଦାସ" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣ‌ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ

'''ତୁଳସୀ ଦାସ''' ଶ୍ରାବଣ ଶୁକ୍ଳ ସପ୍ତମୀ<ref name="lochtefeld">{{cite book | last = Lochtefeld | first = James G. | isbn=9780823931804 | title = The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: N-Z | year = 2001 | publisher=Rosen Publishing Group | location=New York City, United States of America | page=559}}</ref><ref name="gp-rcm-tulsi-birth">Gita Press Publisher 2007, p. 25.</ref> ଦିନ [[ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ]]ର [[ଯମୁନା ନଦୀ]]କୂଳସ୍ଥିତ [[ରାଜାପୁର]]ଠାରେ<ref name="sivananda">{{cite web | url=http://www.divyajivan.org/articles/siva/tulsidas_article.htm | title=Goswami Tulsidas By Swami Sivananda | accessdate=July 12, 2011 | last=Sivananda | first=Swami | publisher=Sivananda Ashram, Ahmedabad}}</ref> ୧୫୩୨ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ତୁଳସୀ ଦାସ ଜନ୍ମଲାଭ କରିଥିଲେ। ସେ [[ହିନ୍ଦୀ ଭାଷା|ହିନ୍ଦୀ]] [[ରାମାୟଣ]]ର ରଚୟିତା।

ପିତାଙ୍କ ଦେହାନ୍ତ ପରେ ଯୁବକ ତୁଳସୀ ଘରକୁ ଫେରି ମାତା ହୁଳସୀଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଲେ ଏବଂ ପିତା କରୁଥିବା ଯଜମାନ କର୍ମ କରି ଜୀବନ ବିତାଇଲେ।ବିତାଇଲେ । ସଂସାରରେ ଧର୍ମାଚରଣ ପାଇଁ ସହଧର୍ମିଣୀର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି। କାରଣ ସ୍ତ୍ରୀ, ଧର୍ମ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରେ ବୋଲି ମୁନିଋଷିମାନେ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ସହଧର୍ମିଣୀ ରୂପେ ନାମିତ କରିଛନ୍ତି। ୤ତୁଳସୀ। ତୁଳସୀ ରତ୍ନାବଳୀ ନାମକ ଏକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର ଝିଅକୁ ବିବାହ କଲେ।କଲେ । ତୁଳସୀ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଉପାସକ ହୋଇଥିବାରୁ ପତ୍ନୀ ରତ୍ନାବଳୀ ପାଖରେ ସର୍ବଦା ରହୁଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ନିମିଷେ ମାତ୍ର ଛାଡ଼ି ରହିପାରୁନଥିଲେ।ରହିପାରୁନଥିଲେ । ତୁଳସୀ ଯଜମାନ କାର୍ଯ୍ୟ ବ୍ୟତୀତ ଅବଶିଷ୍ଟ ସମୟରେ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପାଖରେ ସମୟ କଟାଉଥିଲେ।କଟାଉଥିଲେ । ବିବାହ ପରେ ରତ୍ନାବଳୀ ବାପଘରକୁ କେବେ ଯାଇନଥିଲେ।ଯାଇନଥିଲେ । ଦିନେ ତୁଳସୀଙ୍କ ଅବର୍ତ୍ତମାନ କାଳରେ ପିତାଙ୍କ ଅସୁସ୍ଥତା ଖବର ଶୁଣି ରତ୍ନାବଳୀ ପିତ୍ରାଳୟକୁ ଅସୁସ୍ଥ ପିତାଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ଚାଲିଗଲେ।ଚାଲିଗଲେ । ତୁଳସୀ ଘରକୁ ଫେରି ଦେଖିଲେ ଯେ ରତ୍ନାବଳୀ ଘରେ ନାହିଁ । ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ଘରେ ନ ଦେଖି ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଲେ।ପଡ଼ିଲେ । ମାଆଙ୍କ ପାଖରୁ ସୂଚନା ପାଇଲେ ଯେ ସେ ଅସୁସ୍ଥ ପିତାଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ତାର ବାପଘରକୁ ଯାଇଛି।ଯାଇଛି । ତେଣୁ ସେ କିଛି ଖିଆପିଆ ନକରି ମେଘ ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ମାଆକୁ କହି ଶ୍ୱଶୁରାଳୟକୁ ଗଲେ।ଗଲେ । ତାଙ୍କର ଏକମାତ୍ର ଚିନ୍ତା କିପରି ଶିଘ୍ର ଯାଇ ରତ୍ନାବଳୀଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚିବେ । ତେଣୁ ବାଟରେ ବିଭିନ୍ନ ବାଧାବିଘ୍ନକୁ ଖାତିର ନକରି ଅର୍ଦ୍ଧରାତ୍ରିରେ ବର୍ଷାରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଓଦା ହୋଇ ଆସି ରତ୍ନାବଳୀଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲେ।ପହଞ୍ଚିଲେ । ତୁଳସୀଙ୍କ ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ରତ୍ନାବଳୀ ବାକ୍ ଶୂନ୍ୟ ହୋଇଗଲେ ଏବଂ କହିଲେ ‘ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରତି ଅତ୍ୟଧିକ ଆସକ୍ତ ଠିକ୍ ନୁହେଁ।ନୁହେଁ । ସ୍ତ୍ରୀର ଯୌବନର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ପରି ଶୋଭାପାଏ, ମାତ୍ର ତାହା କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ।କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ । ତେଣୁ ସ୍ତ୍ରୀ ମୋହ ପରିହାର କରି ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ପାଦ ପଦ୍ମରେ ଏହି ପ୍ରେମ ବ୍ୟାକୁଳତାକୁ ଅର୍ପଣ କଲେ ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦରୁ ପରମ ଶାନ୍ତି ଲାଭ କରିବା ସହିତ ସଂସାର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିବ । ତେଣୁ ରତ୍ନାବଳୀଙ୍କର ଏହି ମର୍ମଭେଦୀ କଥାରେ ତୁଳସୀଙ୍କ ଜ୍ଞାନୋଦୟ ହେଲା ଏବଂ ସେ ପାର୍ଥିବ ପ୍ରେମକୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଆନନ୍ଦ ପାଇବାକୁ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ଠାରେ ନିଜକୁ ସମର୍ପିତ କଲେ।କଲେ । ତୁଳସୀ ଚଉଦବର୍ଷ [[ଭାରତ]]ର ବିଭିନ୍ନ ତୀର୍ଥକ୍ଷେତ୍ର ଓ ଧର୍ମସ୍ଥାନ ପରିଭ୍ରମଣ କରିବା ସହ କଠୋର ସାଧନା କଲେ ଏବଂ ଶେଷରେ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ କରୁଣା ଲାଭ କଲେ।କଲେ । ଫଳତଃ ରାମ ପ୍ରେମରେ ନିଜକୁ ବିଲୀନ କରି ପବିତ୍ର [[ରାମ ଚରିତ ମାନସ (ଗ୍ରନ୍ଥ)|ରାମ ଚରିତ ମାନସ]] ରଚନା କଲେ ୤। <ref>ଡାଃ ସୁନିଆଁ ପ୍ରଧାନ, ସଂଚାର, ପୃଷ୍ଠା-୧୪, ଶନିବାର ୩ ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୧୩</ref>