ଭରତନାଟ୍ୟମ

ଭରତନାଟ୍ୟମ ଅନ୍ୟନାମ ସାଦିର, ତାମିଲନାଡୁରେ ଉତ୍ପନ୍ନ ଭାରତୀୟ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ନୃତ୍ୟର ଏକ ପ୍ରମୁଖ ଶୈଳୀ ଅଟେ । ^[୧]^[୨]^[୩] ପରମ୍ପରାଗତ ରୂପେ ଭରତନାଟ୍ୟମ ନୃତ୍ୟ ବିଶେଷତଃ ମହିଳା ମାନଙ୍କଦ୍ୱାରା କରାଯାଇଥାଏ । ^[୪]^[୫] ଏବଂ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମକୁ ଧାର୍ମିକ ବିଷୟ ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବିଚାରକୁ ବିଶେଷ ରୂପେ ଶୈବ ବାଦ, ବୈଷ୍ଣବ ବାଦ ଏବଂ ଶକ୍ତି ବାଦରେ ବ୍ୟକ୍ତ କରାଯାଇଥିଲା^[୧]^[୬]^[୭]ଭରତନାଟ୍ୟମର ସିଦ୍ଧାନ୍ତର ମୂଳ ପ୍ରାଚୀନ ସଂସ୍କୃତ ପାଠକ "ଭରତ ମୁନୀ", "ନାଟ୍ୟଶାସ୍ତ୍ର"ର ଅନୁସନ୍ଧାନ କରିଥାଏ ^[୬] ଦ୍ୱିତୀୟ ଶତାବ୍ଦୀ ସୀଈଦ୍ୱାରା ଏହାର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ପ୍ରାଚୀନ ତାମିଲ ମହାକାବ୍ୟ "ସିଲପ୍ପଟିକାରମ"ରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇଛି, ଏମିତି କି 6 ବିଂରୁ 9 ବିଂ ଶତାବ୍ଦୀର ମନ୍ଦିର ମୂର୍ତ୍ତିଗୁଡ଼ିକ ଏହା ସୂଚିତ କରାଏ କି, ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ସହସ୍ତ୍ରାବ୍ଦୀ ସୀଈଦ୍ୱାରା ଭଲରୂପେ ପରିସ୍କୃତ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଳା ଥିଲା ।^[୫] ଭରତନାଟ୍ୟମ ଭାରତର ସବୁଠାରୁ ପୁରୁଣା ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ନୃତ୍ୟ ପରମ୍ପରା ଅଟେ ।^[୮]

ଭରତନାଟ୍ୟନ ଶୈଳୀ ନିଜ ଚେହେରାର ଅଙ୍ଗଭଙ୍ଗୀ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଇଥାଏ । ପାଦର ଚାଲିଚଳନ ସହିତ ଆଖି ଏବଂ ହାତର ମାଂସପେଶୀୟ ଗଠଣୀ ଉପରେ ଆଧାରିତ ହୋଇଥାଏ । ନୃତ୍ୟ ସଙ୍ଗୀତ ଏବଂ ଜଣେ ଗାୟକ ଏକ ସଙ୍ଗେ ସାମିଲ ହୁଅନ୍ତି , ସାଧାରଣତଃ ସେମାନଙ୍କ ଗୁରୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଏବଂ ପ୍ରଦର୍ଶନର କଣ୍ଡକ୍ଟର ରୂପେ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଥାନ୍ତି ।^[୧] ପାରମ୍ପରିକ ରୂପେ ନୃତ୍ୟ ହିନ୍ଦୁ ଗ୍ରନ୍ଥରୁ ପୌରାଣିକ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବିଚାର ଗୁଡିକର ବ୍ୟାଖ୍ୟାତ୍ମକ ରୂପର ଏକ ରୂପ ରହିଛି ।^[୪] ଅନ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ନୃତ୍ୟ ପରି ଭରତନାଟ୍ୟମର ପ୍ରଦର୍ଶନରେ "ନିତିତା" (ଶୁଦ୍ଧ ନୃତ୍ୟ), "ନୃତ୍ୟ" (ଏକଳ ଅଭିବ୍ୟଞ୍ଜକ ନୃତ୍ୟ) ଏବଂ "ନାଟ୍ୟ" (ସମୂହ ନାଟକୀୟ ନୃତ୍ୟ) ସାମିଲ ହୋଇଛି ।^[୪]^[୯]

ଭରତନାଟ୍ୟମ 19ବିଂ ଶତାବ୍ଦୀ ଅନୁସାରେ ହିନ୍ଦୁ ମନ୍ଦିରରେ ଅନନ୍ୟ ରହିଛି, 1910 ମସିହାରେ ଔପନିବେସିକ ବ୍ରିଟିଶ ସରକାରଦ୍ୱାରା ପ୍ରତିବନ୍ଧିତ କରାଯାଇଥିଲା , ଭାରତୀୟ ସମୁଦାୟ ପ୍ରତିବନ୍ଧର ବିରୋଧ କଲେ ଏବଂ ଏହାକୁ 20ବିଂ ସଦିରେ ମନ୍ଦିରର ବାହାରେ ବିସ୍ତାରିତ କରାଗଲା ।^[୧୦] ଭରତନାଟ୍ୟମର ଆଧୁନିକ ମଞ୍ଚ ନିର୍ମାଣରେ ଟେକନିକ ପ୍ରଦର୍ଶନ, ବାହାର-ଧର୍ମର ବିଚାରରେ ଆଧାରିତ ଶୁଦ୍ଧ ନୃତ୍ୟ ସାମିଲ ହୋଇଛି ।^[୫]

ଗ୍ୟାଲେରି

ଚେହେରାର ଭାବଭଙ୍ଗି

ଆଧାର

↑ ^୧.୦ ^୧.୧ ^୧.୨ Bharata-natyam Encyclopædia Britannica. 2007
↑ Williams 2004, pp. 83–84, the other major classical Indian dances are: Kathak, Kuchipudi, Odissi, Kathakali, Manipuri, Cchau, Satriya, Yaksagana and Bhagavata Mela.
↑ Banerjee, tProjesh (1983). Indian Ballet Dancing. New Jersey: Abhinav Publications. p. 43.
↑ ^୪.୦ ^୪.୧ ^୪.୨ Peter J. Claus; Sarah Diamond; Margaret Ann Mills (2003). South Asian Folklore: An Encyclopedia. Routledge. p. 136. ISBN 978-0-415-93919-5.
↑ ^୫.୦ ^୫.୧ ^୫.୨ Khokar, Mohan (1984). Traditions of Indian Classical Dance. India: Clarion Books. pp. 73–76.
↑ ^୬.୦ ^୬.୧ Richard Schechner (2010). Between Theater and Anthropology. University of Pennsylvania Press. pp. 65–66. ISBN 0-8122-0092-6.
↑ T Balasaraswati (1976), Bharata Natyam, NCPA Quarterly Journal, Volume 4, Issue 4, pages 1-8
↑ Richard Schechner (2010). Between Theater and Anthropology. University of Pennsylvania Press. p. 65. ISBN 978-0812279290.
↑ Kavitha Jayakrishnan (2011), Dancing Architecture: the parallel evolution of Bharatanātyam and South Indian Architecture, MA Thesis, Awarded by University of Waterloo, Canada, page 25
↑ Janet O'Shea (2007). At Home in the World: Bharata Natyam on the Global Stage. Wesleyan University Press. pp. 26–38, 55–57, 83–87. ISBN 978-0-8195-6837-3.

[britannicabn-1] ୧.୦ ^୧.୧ ^୧.୨ Bharata-natyam Encyclopædia Britannica. 2007

[FOOTNOTEWilliams200483–84,_the_other_major_classical_Indian_dances_are:_Kathak,_Kuchipudi,_Odissi,_Kathakali,_Manipuri,_Cchau,_Satriya,_Yaksagana_and_Bhagavata_Mela-2] Williams 2004, pp. 83–84, the other major classical Indian dances are: Kathak, Kuchipudi, Odissi, Kathakali, Manipuri, Cchau, Satriya, Yaksagana and Bhagavata Mela.

[3] Banerjee, tProjesh (1983). Indian Ballet Dancing. New Jersey: Abhinav Publications. p. 43.

[Claus2003p136-4] ୪.୦ ^୪.୧ ^୪.୨ Peter J. Claus; Sarah Diamond; Margaret Ann Mills (2003). South Asian Folklore: An Encyclopedia. Routledge. p. 136. ISBN 978-0-415-93919-5.

[:0-5] ୫.୦ ^୫.୧ ^୫.୨ Khokar, Mohan (1984). Traditions of Indian Classical Dance. India: Clarion Books. pp. 73–76.

[Schechner65-6] ୬.୦ ^୬.୧ Richard Schechner (2010). Between Theater and Anthropology. University of Pennsylvania Press. pp. 65–66. ISBN 0-8122-0092-6.

[7] T Balasaraswati (1976), Bharata Natyam, NCPA Quarterly Journal, Volume 4, Issue 4, pages 1-8

[8] Richard Schechner (2010). Between Theater and Anthropology. University of Pennsylvania Press. p. 65. ISBN 978-0812279290.

[kjayakrishnan25-9] Kavitha Jayakrishnan (2011), Dancing Architecture: the parallel evolution of Bharatanātyam and South Indian Architecture, MA Thesis, Awarded by University of Waterloo, Canada, page 25

[10] Janet O'Shea (2007). At Home in the World: Bharata Natyam on the Global Stage. Wesleyan University Press. pp. 26–38, 55–57, 83–87. ISBN 978-0-8195-6837-3.

[୧]

[୨]

[୩]

[୪]

[୫]

[୬]

[୭]

[୮]

[୯]

[୧୦]