ହିନ୍ଦୁ-ଆର୍ଯ୍ୟ ଭାଷା
ହିନ୍ଦୁ-ଆର୍ଯ୍ୟ ଭାଷା କିମ୍ବା ଇଣ୍ଡିକ ଭାଷାରେ ଭାରତୀୟ ଉପ-ମହାଦ୍ୱୀପର ପ୍ରମୁଖ ଭାଷା ପରିବାର ଅଟେ । ସେହି ଇଣ୍ଡୋ-ଇରାନୀ ଭାଷାର ଏକ ଶାଖାର ନିର୍ମାଣ କରିଥାନ୍ତି , ସ୍ୱୟଂ ଇଣ୍ଡୋ-ୟୁରୋପୀୟନ ଭାଷା ପରିବାରର ଏକ ଶାଖା ହୋଇଥାଏ । ଇଣ୍ଡୋ-ଆର୍ଯ୍ୟ ବକ୍ତା ମାନଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଇଣ୍ଡୋ-ୟୁରୋପୀୟ ସ୍ପିକର ଏବଂ ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଇଣ୍ଡୋ-ୟୁରୋପୀୟ ଭାଷା ଏଥନୋଲାଗଦ୍ୱାରା ମାନ୍ୟତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି । ମୁଖ୍ୟରୂପେ ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆରେ ଭାଷା କୁହାଯାଏ, କିନ୍ତୁ ଇଣ୍ଡୋ-ଆର୍ଯ୍ୟନ ଭାଷା ୟୁରୋପ ଏବଂ ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବରେ କୁହାଯିବ ।
ଦେଶୀ ବକ୍ତା ମାନଙ୍କ ସନ୍ଦର୍ଭରେ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନୀ ଭାଷା (ହିନ୍ଦୀ-ଉର୍ଦ୍ଦୁ, ପାଖାପାଖି 329 ମିଲିୟନ)[୧] ବଙ୍ଗାଳୀ ଭାଷା (242 ମିଲିୟନ) , [୨] ପଞ୍ଜାବୀ ଭାଷା (ପାଖାପାଖି 100 ମିଲିୟନ),[୩] ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଭାଷା ପାଖାପାଖି 900 ମିଲିୟନ ମୂଳ ବକ୍ତାମାନଙ୍କର ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂଖ୍ୟାକୁ ରଖି ।[୪]
ଆଧାର
ସମ୍ପାଦନା- ↑ Standard Hindi first language: 260.3 million (2001), as second language: 120 million (1999). Urdu L1: 68.9 million (2001-2014), L2: 94 million (1999): Ethnologue 19.
- ↑ Bengali or Bangla-Bhasa, L1: 242.3 million (2011), L2: 19.2 million (2011), Ethnologue
- ↑ "världens-100-största-språk-2010". Nationalencyclopedin. Govt. of Sweden publication. Retrieved 30 August 2013.
- ↑ Edwin Francis Bryant; Laurie L. Patton (2005). The Indo-Aryan Controversy: Evidence and Inference in Indian History. Routledge. pp. 246–247. ISBN 978-0-7007-1463-6.