ଯଦୁନାଥ ସିଂହ
ଯଦୁନାଥ ସିଂହ (୨୧ ନଭେମ୍ବର ୧୯୧୬-୬ ଫେବୃଆରୀ ୧୯୪୮) ଜଣେ ଭାରତୀୟ ସ୍ଥଳସେନା ବାହିନୀର ସୈନିକ ଥିଲେ, ଯିଏ କି ୧୯୪୭ ମସିହା ଭାରତ-ପାକିସ୍ତାନ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ନିୟୋଜିତ ହୋଇ ଲଢ଼ିଥିଲେ । ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ତାଙ୍କର ସୌର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ମରଣୋତ୍ତର ଭାବେ ଭାରତର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସାମରିକ ସମ୍ମାନ, ପରମବୀର ଚକ୍ରରେ ସମ୍ମାନିତ ହୋଇଥିଲେ ।
ଯଦୁନାଥ ସିଂହ | |
|---|---|
 | |
| ଜନ୍ମ | ୨୧ ନଭେମ୍ବର ୧୯୧୬ ଖଜୁରୀ, ଶାହାଜାହାନପୁର, (ବର୍ତ୍ତମାନ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ) |
| ମୃତ୍ୟୁ | ୬ ଫେବୃଆରୀ ୧୯୪୮ (ବୟସ ୩୧) ଟାଇଂ ଧାର, ନୌଶେରା, ଜାମ୍ମୁ ଓ କାଶ୍ମୀର |
| ନିଯୁକ୍ତିଦାତା | ବ୍ରିଟିଶ ଭାରତ ଭାରତ |
| ସେବା/ | ବ୍ରିଟିଶ ଭାରତୀୟ ସ୍ଥଳବାହିନୀ ଭାରତୀୟ ସ୍ଥଳବାହିନୀ |
| କାର୍ଯ୍ୟକାଳ | ୧୯୪୧-୧୯୪୮ |
| ପଦବୀ | ନାଏକ |
| ସେବା ସଂଖ୍ୟା | ୨୭୩୭୩[୧] |
| ସେନା ବିଭାଗ | ପ୍ରଥମ ବାଟାଲିଅନ, ରାଜପୁତ ରେଜିମେଣ୍ଟ |
| ସଂଘର୍ଷ/ଯୁଦ୍ଧ | ଦ୍ୱିତୀୟ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ
|
| ପୁରସ୍କାର | ପରମବୀର ଚକ୍ର |
୧୯୪୧ ମସିହାରେ ବ୍ରିଟିଶ ଭାରତୀୟ ସେନାରେ ଯୋଗ ଦେଇ ବର୍ମାରେ ଜାପାନୀଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଲଢି ଦ୍ୱିତୀୟ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ । ପରେ ସେ ୧୯୪୭ ମସିହା ଭାରତ-ପାକିସ୍ତାନ ଯୁଦ୍ଧରେ ଭାରତୀୟ ସେନାର ସଦସ୍ୟ ଭାବରେ ଭାଗନେଇଥିଲେ । ୬ ଫେବୃଆରୀ ୧୯୪୮ରେ ନୌସହରର ଉତ୍ତରରେ ଥିବା ତାଇନ ଧରଠାରେ ଏକ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ନାୟକ ସିଂଙ୍କୁ ପରମବୀର ଚକ୍ରରେ ସମ୍ମାନିତ କରାଯାଇଥିଲା ।
ସିଂହ ୯ ଜଣିଆ ଫରୱାର୍ଡ ସେକ୍ସନ ପୋଷ୍ଟର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଥିଲେ। ଯଦିଓ ପାକିସ୍ତାନୀ ସୈନ୍ୟଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ଯୋଗୁଁ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ଅଧିକ ଥିଲା, ତଥାପି ସିଂହ ତାଙ୍କ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପୋଷ୍ଟକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବାକୁ ତିନୋଟି ପ୍ରୟାସକୁ ପ୍ରତିହତ କରିବାରେ ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଥିଲେ। ଦ୍ୱିତୀୟ ଆକ୍ରମଣରେ ସେ ଆହତ ହୋଇଥିଲେ। ଷ୍ଟେନ୍ ବନ୍ଧୁକ ଧରି ସେ ଏକାକୀ ତୃତୀୟ ଆକ୍ରମଣକୁ ଏପରି ଦୃଢ଼ତାର ସହ ଆରୋପ କରିଥିଲେ ଯେ ଆକ୍ରମଣକାରୀମାନେ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରିନେଇଥିଲେ। ଏପରି କରିବାରେ ତାଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଥିଲା। ଶାହଜାହାନପୁରର ଏକ କ୍ରୀଡ଼ା ଷ୍ଟାଡିୟମ ଏବଂ ଏକ ଅଶୋଧିତ ତୈଳ ଟ୍ୟାଙ୍କରକୁ ସିଂହଙ୍କ ନାମରେ ନାମିତ କରାଯାଇଥିଲା।
ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଜୀବନ
ସମ୍ପାଦନା୧୯୧୬ ନଭେମ୍ବର ୨୧ ତାରିଖରେ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶର ଶାହାଜାହାନପୁରର ଖଜୁରୀ ଗ୍ରାମରେ ଏକ ରାଠୋର ରାଜପୁତ ପରିବାରରେ ସେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ସେ ଜଣେ କୃଷକ ବୀରବଲ ସିଂ ରାଠୋର ଓ ଯମୁନା କନୱରଙ୍କ ପୁତ୍ର ଥିଲେ । ୬ ଭାଇ ଓ ଗୋଟିଏ ଭଉଣୀଙ୍କ ସହ ସେ ଆଠଟି ସନ୍ତାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ତୃତୀୟ ଥିଲେ ।[୨]
ସିଂହ ନିଜ ଗାଁର ଏକ ସ୍ଥାନୀୟ ସ୍କୁଲରେ ଚତୁର୍ଥ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାଠ ପଢ଼ିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ପରିବାରର ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ଯୋଗୁଁ ସେ ଆଉ ପାଠପଢ଼ା ଜାରି ରଖିପାରିନଥିଲେ। ସେ ତାଙ୍କର ପିଲାଦିନର ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ଚାଷ ଜମିରେ ଚାଷ କାମ କରି ତାଙ୍କ ପରିବାରକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାରେ ବିତାଇଥିଲେ । ମନୋରଞ୍ଜନ ପାଇଁ ସେ କୁସ୍ତି କରି ଶେଷରେ ନିଜ ଗାଁର କୁସ୍ତି ଚାମ୍ପିୟନ ହୋଇଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଚରିତ୍ର ଏବଂ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ "ହନୁମାନ ଭଗତ ବାଲ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ" ନାମରେ ନାମିତ କରାଯାଇଥିଲା । ଏହା ହିନ୍ଦୁ ଦେବତା ହନୁମାନଙ୍କ ପରେ ହୋଇଥିଲା ଯିଏ କି ଆଜୀବନ ଅବିବାହିତ ଥିଲେ । ସିଂହ କେବେ ବି ବିବାହ କରିନଥିଲେ।[୩]
ସାମରିକ ପେଶା
ସମ୍ପାଦନା
ଦ୍ୱିତୀୟ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ସେ ୨୧ ନଭେମ୍ବର ୧୯୪୧ରେ ଫତେଗଡ଼ ରେଜିମେଣ୍ଟାଲ ସେଣ୍ଟରରେ ବ୍ରିଟିଶ ଭାରତୀୟ ସେନାର ସପ୍ତମ ରାଜପୁତ ରେଜିମେଣ୍ଟରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ । ତାଲିମ ସରିବା ପରେ ସିଂହଙ୍କୁ ରେଜିମେଣ୍ଟର ପ୍ରଥମ ବାଟାଲିୟନରେ ନିୟୋଜିତ କରାଯାଇଥିଲା। ୧୯୪୨ ମସିହାର ଶେଷ ଭାଗରେ ବର୍ମା ଅଭିଯାନ ସମୟରେ ଆରାକାନ ପ୍ରଦେଶରେ ଏହି ବାଟାଲିୟନ ମୁତୟନ କରାଯାଇଥିଲା, ଯେଉଁଠାରେ ସେମାନେ ଜାପାନୀମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଲଢ଼େଇ କରିଥିଲେ । ଏହି ବାଟାଲିୟନ ୧୪ତମ ଭାରତୀୟ ପଦାତିକ ଡିଭିଜନକୁ ନିୟୋଜିତ ୪୭ତମ ଭାରତୀୟ ପଦାତିକ ବ୍ରିଗେଡର ଏକ ଅଂଶ ଥିଲା । ୧୯୪୨ର ଶେଷ ଭାଗରେ ଏବଂ ୧୯୪୩ ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ଏହା ମାୟାଉ ପର୍ବତମାଳାରେ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲା ଏବଂ ମାୟା ଉପଦ୍ୱୀପକୁ ଡନବାଇକ୍ ଆଡକୁ ଅଗ୍ରସର କରିଥିଲା । ଯଦିଓ ରାଜପୁତମାନେ ୧୯୪୨ ମସିହା ଡିସେମ୍ବର ମାସରେ କୋଣ୍ଡାନ ନାମକ ଏକ ଗାଁ ଚାରିପାଖରେ ଅଟକି ରହିଥିଲେ, ତଥାପି ଧୀରେ ଧୀରେ ଡନବାଇକ ଆଡକୁ ଅଗ୍ରଗତି ଜାରି ରହିଥିଲା । ସେଠାରେ ହିଁ ବ୍ରିଗେଡର ଆକ୍ରମଣ ସ୍ଥଳ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଥିଲା ଏବଂ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ୧୯୪୩ ମସିହା ଫେବୃଆରୀ ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ୫୫ତମ ଭାରତୀୟ ପଦାତିକ ବ୍ରିଗେଡ୍ ସେମାନଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରିଥିଲା। ଏପ୍ରିଲ ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ଜାପାନୀମାନେ ପ୍ରତିଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲେ। ୪୭ତମ ବ୍ରିଗେଡ୍ ଇଣ୍ଡାନ୍ ଚାରିପାଖରେ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହୋଇଯାଇଥିଲା ଏବଂ ଶେଷରେ ଛୋଟ ଛୋଟ ଦଳରେ ବିଭାଜିତ ହୋଇ ଆଲାଇଡ୍ ଲାଇନ୍କୁ ଫେରିବା ପାଇଁ ଲଢ଼େଇ କରିଥିଲା। ବ୍ରିଗେଡର ବଞ୍ଚିଥିବା ସଦସ୍ୟମାନେ ଭାରତ ଫେରିଥିଲେ।[୪] ୧୯୪୫ ମସିହାରେ ସିଂହଙ୍କ ବାଟାଲିୟନକୁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଭାରତୀୟ ପଦାତିକ ବ୍ରିଗେଡରେ ନିୟୋଜିତ କରାଯାଇ ଆଣ୍ଡାମାନ ଓ ନିକୋବର ଦ୍ୱୀପପୁଞ୍ଜର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ଦାୟିତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଥିଲା । ୧୯୪୫ ମସିହା ଅକ୍ଟୋବର ୭ ତାରିଖରେ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିଥିବା ଜାପାନୀ ସୈନ୍ୟମାନେ ଏହି ଦ୍ୱୀପପୁଞ୍ଜକୁ ଆଂଶିକ ଭାବେ ଦଖଲ କରି ନେଇଥିଲେ।[୫][୬] ଭାରତ ଫେରିବା ପରେ ସିଂ ନାଏକ (କର୍ପୋରାଲ) ପାହ୍ୟାକୁ ପଦୋନ୍ନତି ପାଇଥିଲେ । ଦେଶ ବିଭାଜନ ପରେ ସପ୍ତମ ରାଜପୁତ ରେଜିମେଣ୍ଟକୁ ଭାରତୀୟ ସେନାରେ ନିୟୋଜିତ କରାଯାଇଥିଲା । ସିଂହ ନବଗଠିତ ଭାରତୀୟ ରେଜିମେଣ୍ଟରେ ରହି ଏହାର ପ୍ରଥମ ବାଟାଲିୟନରେ କାର୍ଯ୍ୟ ଜାରି ରଖିଥିଲେ।[୭]
୧୯୪୭ର ଯୁଦ୍ଧ
ସମ୍ପାଦନା୧୯୪୭ ମସିହା ଅକ୍ଟୋବର ମାସରେ ଜମ୍ମୁ-କଶ୍ମୀରରେ ପାକିସ୍ତାନୀ ଆକ୍ରମଣକାରୀଙ୍କ ଆକ୍ରମଣ ପରେ ଭାରତୀୟ କ୍ୟାବିନେଟର ପ୍ରତିରକ୍ଷା କମିଟି ସେନା ମୁଖ୍ୟାଳୟକୁ ସାମରିକ ଜବାବ ଦେବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଥିଲେ। ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅନୁଯାୟୀ ଆକ୍ରମଣକାରୀଙ୍କୁ ଘଉଡ଼ାଇବା ପାଇଁ ସେନା ଅନେକ ଅପରେସନ ଯୋଜନା କରିଥିଲା। ଏଭଳି ଏକ ଅପରେସନରେ ରାଜପୁତ ରେଜିମେଣ୍ଟକୁ ଯେଉଁ ୫୦ତମ ପାରା ବ୍ରିଗେଡ୍ ସହ ଯୋଡ଼ା ଯାଇଥିଲା, ତାହାକୁ ନଭେମ୍ବର ମଧ୍ୟଭାଗରେ ନୌସହରକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବା ଏବଂ ଝାଙ୍ଗରଠାରେ ଏକ ବେସ୍ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଆଯାଇଥିଲା।[୮]
ଖରାପ ପାଣିପାଗ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ରୋକିଦେଇଥିଲା ଏବଂ ଡିସେମ୍ବର ୨୪ରେ ନୌସହର ସେକ୍ଟରରେ ରଣନୈତିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଲାଭଦାୟକ ସ୍ଥାନ ଥିବା ଝାଙ୍ଗରକୁ ପାକିସ୍ତାନୀମାନେ ଦଖଲ କରିଥିଲେ ଯାହା ସେମାନଙ୍କୁ ମୀରପୁର ଏବଂ ପୁଞ୍ଚ (ସହର) ପୁଞ୍ଚ ମଧ୍ୟରେ ଯୋଗାଯୋଗ ଲାଇନ ଉପରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଦେଇଥିଲା ଏବଂ ଏକ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ବିନ୍ଦୁ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲା ଯେଉଁଥିରୁ ନୌସହର ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରାଯାଇପାରିବ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ମାସରେ ଭାରତୀୟ ସେନା ନୌସହରାର ଉତ୍ତର-ପଶ୍ଚିମରେ ପାକିସ୍ତାନୀ ସେନାର ଅଗ୍ରଗତିକୁ ରୋକିବା ପାଇଁ ଅନେକ ଅପରେସନ କରିଥିଲା। ୫୦ତମ ପାରା ବ୍ରିଗେଡର କମାଣ୍ଡିଂ ଅଫିସର ବ୍ରିଗେଡିୟର ମହମ୍ମଦ ଉସମାନ ଏହି ଆକ୍ରମଣର ମୁକାବିଲା ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଥିଲେ। ସମ୍ଭାବ୍ୟ ଶତ୍ରୁ ପକ୍ଷରେ ସୈନିକମାନଙ୍କୁ ଛୋଟ ଛୋଟ ଦଳରେ ମୁତୟନ କରାଯାଇଥିଲା।[୨][୯]
ନୌସହରର ଉତ୍ତରରେ ଥିବା ତାଇନ ଧର ଏଭଳି ଏକ ଆଭିମୁଖ୍ୟ ଥିଲା, ଯେଉଁଥିପାଇଁ ସିଂହଙ୍କ ବାଟାଲିୟନ ଦାୟୀ ଥିଲା। ୧୯୪୮ ମସିହା ଫେବୃଆରୀ ୬ ତାରିଖ ସକାଳ ୬ଟା ୪୦ ମିନିଟରେ ତାଇନ୍ ଧର ରିଜରେ ପାଟ୍ରୋଲିଂ କରୁଥିବା ବାଟାଲିୟନର ପିକେଟିଂ ଉପରକୁ ପାକିସ୍ତାନୀ ସେନା ଗୁଳି ଚଳାଇଥିଲା। ଉଭୟ ପକ୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଗୁଳି ବିନିମୟ ହୋଇଥିଲା। ସକାଳୁ କୁହୁଡ଼ି ରହୁଥିବା ଅନ୍ଧାର ଆକ୍ରମଣକାରୀ ପାକିସ୍ତାନୀମାନଙ୍କୁ ପିକେଟିଂରେ ପହଞ୍ଚିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲା।[୧୦]
କିଛି ସମୟ ପରେ ତାଇନ୍ ଧର ରିଜରେ ଥିବା ପୋଷ୍ଟରେ ଥିବା ଲୋକମାନେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ପାକିସ୍ତାନୀ ସୈନିକଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଗତି କରୁଥିବା ଦେଖିବାକୁ ପାଇଥିଲେ। ତାଇନ୍ ଧରଠାରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ପିକେଟର ଫରୱାର୍ଡ ପୋଷ୍ଟରେ ନିୟୋଜିତ ଥିବା ୯ ଜଣ ଯବାନଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ସିଂହ ଥିଲେ। ସିଂହ ଏବଂ ତାଙ୍କ ଦଳ ପାକିସ୍ତାନୀ ସେନାର କ୍ରମାଗତ ତିନୋଟି ପ୍ରୟାସକୁ ପ୍ରତିହତ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୋଇଥିଲେ।[୨][୯] ତୃତୀୟ ଲହର ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା, ପୋଷ୍ଟରେ ଥିବା ୨୭ ଜଣ ପୁରୁଷଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ୨୪ ଜଣ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଥିଲେ କିମ୍ବା ଗୁରୁତର ଆହତ ହୋଇଥିଲେ । ସିଂ ଏହି ପଦରେ ଜଣେ ସେକ୍ସନ କମାଣ୍ଡର ହୋଇଥିବାରୁ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତମୂଳକ ନେତୃତ୍ୱ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଆହତ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଥିଲେ ।[୧୦] ନୌସହରର ଯୁଦ୍ଧ ପାଇଁ ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଥିଲା । ଏହି ସମୟରେ ବ୍ରିଗେଡିୟର ଉସମାନ ତାଇନ ଧରକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବା ପାଇଁ ରାଜପୁତ ରେଜିମେଣ୍ଟର ତୃତୀୟ (ପାରା) ବାଟାଲିୟନର ଏକ କମ୍ପାନୀ ପଠାଇଥିଲେ । ଯଦି ସିଂହ ପାକିସ୍ତାନୀ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଯଥେଷ୍ଟ ସମୟ ଧରି ନିୟୋଜିତ ନ କରିଥାନ୍ତେ, ତେବେ ଏହି ପୋଷ୍ଟଗୁଡ଼ିକୁ ପୁନଃ ଦଖଲ କରିବା ଅସମ୍ଭବ ହୋଇଥାନ୍ତା।[୧୦]
ପରମବୀର ଚକ୍ର
ସମ୍ପାଦନା
୬ ଫେବୃଆରୀ ୧୯୪୮ରେ ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ସିଂହଙ୍କୁ ମରଣୋତ୍ତର ଭାବେ ଭାରତର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସାମରିକ ସମ୍ମାନ ପରମବୀର ଚକ୍ରରେ ସମ୍ମାନିତ କରାଯାଇଥିଲା ।[୧୧] ସରକାରୀ ଉଦାହରଣ ନିମ୍ନଲିଖିତ ଅଟେ:
୧୯୪୮ ମସିହା ଫେବୃଆରୀ ୬ ତାରିଖଦିନ ତାଇଁଧରରେ ନଂ-୨ରେ ନଂ ୨୭୩୭୩ ନାଏକ ଯଦୁନାଥ ସିଂହ ଏକ ଫରୱାର୍ଡ ସେକ୍ସନ ପୋଷ୍ଟର କମାଣ୍ଡରେ ଥିଲେ, ଯେଉଁଥିରେ ଶତ୍ରୁ ଆକ୍ରମଣର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କ୍ଷତି ହୋଇଥିଲା। ପ୍ରବଳ ପ୍ରତିକୂଳ ପରିସ୍ଥିତିରେ ୯ ଜଣ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହି ଛୋଟ ପୋଷ୍ଟକୁ ଟାର୍ଗେଟ କରିଥିଲେ। ଏହି ପୋଷ୍ଟକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବା ପାଇଁ ଶତ୍ରୁପକ୍ଷ କ୍ରମାଗତ ଲହରରେ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲା। ଭୀଷଣ ଆକ୍ରମଣରେ ପ୍ରଥମ ଲହର ପୋଷ୍ଟକୁ ଆସିଥିଲା। ନେତୃତ୍ୱର ମହାନ ବୀରତ୍ୱ ଓ ଚମତ୍କାର ଗୁଣ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ନାୟକ ଯଦୁନାଥ ସିଂହ ନିଜ ପାଖରେ ଥିବା କ୍ଷୁଦ୍ର ଶକ୍ତିକୁ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ ଯେ ଶତ୍ରୁମାନେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ ବିଦାୟ ନେଇଥିଲେ। ଏଥିରେ ତାଙ୍କର ୪ ଜଣ ଆହତ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ ନାୟକ ଜୌନାଥ ସିଂହ ପୁଣି ଥରେ ତାଙ୍କ ଅଧୀନରେ ଥିବା ବିପର୍ଯ୍ୟସ୍ତ ଶକ୍ତିକୁ ପୁନର୍ଗଠନ କରି ନିଜର ଉତ୍ତମ ନେତୃତ୍ୱର ଗୁଣ ଦେଖାଇଥିଲେ। ତାଙ୍କର ଶୀତଳତା ଏବଂ ସାହସ ଏତେ ଶୃଙ୍ଖଳିତ ଥିଲା ଯେ ପୁରୁଷମାନେ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇ ଦ୍ୱିତୀୟ ଆକ୍ରମଣ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲେ ଯାହା ପୂର୍ବ ଆକ୍ରମଣ ତୁଳନାରେ ଅଧିକ ସଂକଳ୍ପ ଏବଂ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟାରେ ଆସିଥିଲା । ନିରାଶାଜନକ ସଂଖ୍ୟାଠାରୁ ଅଧିକ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ନାୟକ ଯଦୁନାଥ ସିଂହଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଏହି ପଦବୀ ପ୍ରତିରୋଧ କରିଥିଲା। ସମସ୍ତେ ଆହତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ନାୟକ ଯଦୁନାଥ ସିଂହ ଡାହାଣ ହାତରେ ଆହତ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଆହତ ବ୍ରେନ ବନ୍ଧୁକଧାରୀଙ୍କଠାରୁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବେ ବ୍ରେନ ବନ୍ଧୁକ ନେଇଥିଲେ। ପୋଷ୍ଟର କାନ୍ଥରେ ଶତ୍ରୁ ଠିକ୍ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ନାୟକ ଯଦୁନାଥ ସିଂହ ପୁଣି ଥରେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ତରର ଅତୁଳନୀୟ ଦକ୍ଷତା ଏବଂ ବୀରତ୍ୱ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ। ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ନିରାପତ୍ତା ପ୍ରତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବହେଳା ଏବଂ ଶୀତଳତା ଏବଂ ସାହସର ଉଦାହରଣ ଦେଇ ସେ ତାଙ୍କ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଯୁଦ୍ଧ କରିବାକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିଥିଲେ । ତା'ର ନିଆଁ ଏତେ ଭୟଙ୍କର ଥିଲା ଯେ, ଆଗକୁ ଆସୁଥିବା ପରାଜୟ ଭଳି ଦେଖାଯାଉଥିବା ଘଟଣା ବିଜୟରେ ପରିଣତ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ଶତ୍ରୁମାନେ ବିଶୃଙ୍ଖଳାରେ ପଛକୁ ହଟିଯାଇଥିଲେ ଏବଂ ମୃତ ଓ ଆହତଙ୍କୁ ମାଟିରେ ପୋତି ଦେଇଥିଲେ। ସର୍ବୋଚ୍ଚ ବୀରତ୍ୱ ଏବଂ ନେତୃତ୍ୱ ଓ ସଂକଳ୍ପର ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଉଦାହରଣ ଦେଇ ନାୟକ ଯଦୁନାଥ ସିଂହ ଦ୍ୱିତୀୟ ଆକ୍ରମଣରୁ ପଦକୁ ରକ୍ଷା କରିଥିଲେ। ଏହି ସମୟରେ ପୋଷ୍ଟରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ଲୋକ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିଲେ। ଶତ୍ରୁମାନେ ନିଜର ତୃତୀୟ ତଥା ଅନ୍ତିମ ଆକ୍ରମଣ କରି ଏହି ପୋଷ୍ଟକୁ ଦଖଲ କରିବା ପାଇଁ ଦୃଢ଼ ସଂକଳ୍ପ ନେଇଥିଲେ ।ଏବେ ଆହତ ହୋଇଥିବା ନାୟକ ଯଦୁନାଥ ସିଂହ ତୃତୀୟ ଥର ପାଇଁ ଲଢେଇ ଦେବା ପାଇଁ ଏକାକୀ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥିଲେ। ଅତ୍ୟନ୍ତ ସାହସ ଓ ଦୃଢ଼ ସଂକଳ୍ପ ବଳରେ ସେ ସାଙ୍ଗରରୁ ବାହାରି ଆସିଥିଲେ ଏବଂ ଶେଷରେ ଷ୍ଟେନ୍ ବନ୍ଧୁକ ଧରି ଆଗେଇ ଆସୁଥିବା ଶତ୍ରୁଙ୍କ ଉପରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଚମତ୍କାର ଏକକ ଆରୋପ ଲଗାଇଥିଲେ, ଯିଏ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ବିଶୃଙ୍ଖଳାରେ ପଳାଇ ଯାଇଥିଲେ। ତେବେ ନାୟକ ଯଦୁନାଥ ସିଂହଙ୍କ ତୃତୀୟ ତଥା ଶେଷ ଅଭିଯୋଗରେ ମୁଣ୍ଡ ଓ ଛାତିରେ ଦୁଇଟି ଗୁଳି ବାଜିବାରୁ ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଥିଲା। ତେଣୁ ଆଗେଇ ଆସୁଥିବା ଶତ୍ରୁଙ୍କ ଉପରେ ଏକାକୀ ଆରୋପ ଲଗାଇ ଏହି ଅଣ-କମିଶନଅଫିସର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସାହସିକତା ଏବଂ ଆତ୍ମବଳିଦାନ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏହାଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କ ବିଭାଗ-ନୁହେଁ, ତାଙ୍କ ସମଗ୍ର ଚିତ୍ରକୁ ନୁଶେରାଙ୍କ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ସଂଗ୍ରାମର ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଶତ୍ରୁଙ୍କ କବଳରୁ ରକ୍ଷା କରିଥିଲେ ।
- ଗେଜେଟ୍ ବିଜ୍ଞପ୍ତି: ୧୬ ପ୍ରେସ୍/୫୦, ୧୧-୧୨.୫୦,[୧୨]
ପରମ୍ପରା
ସମ୍ପାଦନାଜାହାଜ ଚଳାଚଳ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଅଧୀନରେ ଥିବା ଭାରତୀୟ ସରକାରୀ ଉଦ୍ୟୋଗ ସିପିଂ କର୍ପୋରେସନ୍ ଅଫ୍ ଇଣ୍ଡିଆ (ଏସ୍ସିଆଇ) ପରମବୀର ଚକ୍ର ବିଜେତାଙ୍କ ସମ୍ମାନରେ ତାଙ୍କର ୧୫ଟି ଅଶୋଧିତ ତୈଳ ଟ୍ୟାଙ୍କରର ନାମକରଣ କରିଛି। ଏମଟି ନାୟକ ଯଦୁନାଥ ସିଂ, ପିଭିସି ନାମକ ଅଶୋଧିତ ତୈଳ ଟ୍ୟାଙ୍କର୨୧ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୧୯୮୪ରେ ଏସସିଆଇକୁ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିଲା । ୨୫ ବର୍ଷ ସେବା ପରେ ଟ୍ୟାଙ୍କରକୁ ପର୍ଯ୍ୟାୟକ୍ରମେ ବନ୍ଦ କରାଯାଇଥିଲା।[୧୩][୧୪] ସିଂହ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ଗ୍ରାମ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ସହର ଶାହାଜାହାନପୁରରେ ଥିବା ଏକ କ୍ରୀଡ଼ା ଷ୍ଟାଡିୟମକୁ ତାଙ୍କ ସମ୍ମାନରେ "ପରମବୀର ଚକ୍ର ଲାନ୍ସ ନାୟକ[ଗ] ଯଦୁନାଥ ସିଂ କ୍ରୀଡ଼ା ଷ୍ଟାଡିୟମ" ନାମରେ ନାମିତ କରାଯାଇଥିଲା ।[୧୫]
ଆଧାର
ସମ୍ପାଦନା- ↑ Chakravorty 1995, pp. 56–57.
- ↑ ୨.୦ ୨.୧ ୨.୨ Reddy, Kittu (2007-01-01). Bravest of the Brave (Heroes of the Indian Army): Heroes of the Indian Army (in ଇଂରାଜୀ). Prabhat Prakashan. ISBN 978-81-87100-00-3.
- ↑ Rawat, Rachna Bisht (2014). The Brave : Param Vir Chakra stories. Internet Archive. Gurgaon, Haryana, India : Penguin Books India Pvt. Ltd. ISBN 978-0-14-342235-8.
- ↑ Allen, Louis (2000). Burma, the longest war, 1941-1945. Internet Archive. London : Phoenix Press. ISBN 978-1-84212-260-0.
- ↑ Jackson, Ashley (2006). The British Empire and the Second World War. Internet Archive. London ; New York : Hambledon Continuum. ISBN 978-1-85285-417-1.
- ↑ Suryanarayan, V.; Sudarsen, V. (1994). Andaman and Nicobar Islands: Challenges of Development (in ଇଂରାଜୀ). Konark Publishers. ISBN 978-81-220-0338-3.
- ↑ Reddy, Kittu (2007-01-01). Bravest of the Brave (Heroes of the Indian Army): Heroes of the Indian Army (in ଇଂରାଜୀ). Prabhat Prakashan. ISBN 978-81-87100-00-3.
- ↑ Cardozo, Major General Ian (2003-12-31). Param Vir: Our Heroes in Battle (in ଇଂରାଜୀ). Roli Books Private Limited. ISBN 978-93-5194-029-6.
- ↑ ୯.୦ ୯.୧ Team, T. B. I. (2016-01-15). "10 Army Heroes and Their Extra Ordinary Tales of Bravery". The Better India (in ଆମେରିକୀୟ ଇଂରାଜୀ). Retrieved 2023-09-16.
- ↑ ୧୦.୦ ୧୦.୧ ୧୦.୨ Cardozo, Major General Ian (2003-12-31). Param Vir: Our Heroes in Battle (in ଇଂରାଜୀ). Roli Books Private Limited. ISBN 978-93-5194-029-6.
- ↑ "Nk Jadunath Singh, PVC @ TWDI". web.archive.org. 2016-09-27. Archived from the original on 2016-09-27. Retrieved 2023-09-16.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link) - ↑ "Param Vir Chakra (PVC), Awardee: Nk Jadunath Singh, PVC @ TWDI". web.archive.org. 2016-05-01. Archived from the original on 2016-05-01. Retrieved 2023-09-16.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link) - ↑ https://www.fleetmon.com/vessels/naik-jadunath-singh_8224133_11665/?language=en
- ↑ "Shipindex.org". www.shipindex.org (in ଇଂରାଜୀ). Retrieved 2023-09-16.
- ↑ "Upsports.gov.in | Official Website of Department of Sports, Uttar Pradesh | Stadiums". web.archive.org. 2016-09-27. Archived from the original on 2016-09-27. Retrieved 2023-09-16.