ବିହୁ ପର୍ବ

ଆସାମ ର ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ପର୍ବ

ବିହୁ (ଅସମୀୟା: বিহু) ଆସାମ ରାଜ୍ୟ ଭାରତର ମୁଖ୍ୟ ପର୍ବ ଅଟେ । ଏହା ତିନି ଅଲଗା ଅଲଗା ପର୍ବର ଏକ ସେଟକୁ ସନ୍ଦର୍ଭିତ କରିଥାଏ । ରଙ୍ଗଲି କିମ୍ବା ବୋହଗ ବିହୁ ଯାହା ଏପ୍ରିଲ ମାସରେ , କାଙ୍ଗଳୀ କିମ୍ବା କଟୀ ବିହୁ ଅକ୍ଟୋବର ମାସରେ ପାଳନ କରାଯାଉଥିଲା ଏବଂ ଜାନୁଆରୀ ମାସରେ ଭୋଗଳି କିମ୍ବା ମାଘ ବିହୁର ଦର୍ଶନ ହେଉଥିଲା । [୧] ରଙ୍ଗଲୀ ବିହୁ, ଆସାମର ନୂଆବର୍ଷ ଏବଂ ବସନ୍ତ ପର୍ବ ପାଳନ କରୁଥିବା ତିନୋଟିରୁ ସବୁଠାରୁ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ଭୋଗଳୀ ବିହୁ କିମ୍ବା ମାଘ ବିହୁ ଗୋଟିଏ ଅଟେ ଯାହା ଭୋଜନ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ଅଟେ । କୋଙ୍ଗଳୀ ବିହୁ କିମ୍ବା କତି ବିହୁ ଏକ ଛୋଟ, ଦୁର୍ବଳ ଅଟେ ଯାହା କମ ଅପୃତ୍ତିର ସିର୍ଜନ ଦର୍ଶାଇଥାଏ । [୨]

ବିହୁ
ବିହୁ, ଆସାମ
ନାମବିହୂ
ଅନ୍ୟ ନାମରଙ୍ଗଲି ବିହୁ (ଏପ୍ରିଲ) • କଟୀ ବିହୁ (ଅକ୍ଟୋବର) • ଭୋଗଳି ବିହୁ (ଜାନୁଆରୀ)
ପାଳନକାରୀଆସାମ ଲୋକ
ପ୍ରକାରକ୍ଷେତ୍ରିୟ ଲୋକ
ଶେଷଭିନ୍ନ
ତାରିଖIn the months of Bohag, Kaati and Maagh
ପୁନଃପୌନିକତାତ୍ରୟୋ ବାର୍ଷିକ

ରଙ୍ଗଲୀ ବିହୁ ଉତ୍ତର ଭାରତରେ ବୈଶାଖୀ ମାସ ସହିତ ମେଳ ଖାଇଥାଏ । ଶିଖ ଏବଂ ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କଦ୍ୱାରା ଏହା ପାଳନ କରାଯାଏ ଏବଂ ଏହିପରି ମହତ୍ତ୍ୱ ସହିତ ହିନ୍ଦୁପର୍ବକୁ ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ଭାଗରେ ବହୁ ଅନ୍ୟ ନାମରେ ଜଣାଯାଇଥାଏ, ଯେପରି କେରଳରେ ବିଶୁ [୩] ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ବିହୁ ପର୍ବ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଆସାମ ଲୋକ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅଦ୍ୱିତୀୟ ଅଟେ । କିଛି ଅନ୍ୟ ଭାରତୀୟ ପର୍ବ ପରି , ବିହୁ କୃଷି ସହିତ ଯୋଡିହୋଇଥାଏ ଏବଂ ବିଶେଷ ରୂପେ ଚାଉଳ ଯୋଡି ହୋଇଥାଏ । ବୋହଗ ଏକ ବୁଣିବାର ପର୍ବ ଅଟେ ଯାହା କଟା ଫସଲ ସଂଗ୍ରକ୍ଷଣଦ୍ୱାରା ଯୋଡିହୋଇଥାଏ । ଭୋଗଳି ଏକ ଫସଲ ଉତ୍ସବ ଅଟେ ।[୪][୫] ଆସାମ ରଙ୍ଗଲୀ ବିହୁ ପର୍ବ, ସଙ୍ଗୀତ ଏବଂ ନୃତ୍ୟ ସହିତ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି । କିଛି ନିଜ ଘର ସାମ୍ନାରେ ଖୁଣ୍ଟରେ ପିତ୍ତଳ, ତମ୍ବା କିମ୍ବା ଚାନ୍ଦିର ବାସନକୁ ଟାଙ୍ଗିଥାନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଫୁଲର ହାର ପିନ୍ଧାଇଥାନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ନୂଆବର୍ଷର ସ୍ୱାଗତ କରିଥାନ୍ତି କାରଣ ସେମାନେ ଗ୍ରାମୀଣ ସଡକ ଦେଇ ଅତିକ୍ରମ କରିଥାନ୍ତି । [୬]

ତିନି ବିହୁ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଇଁ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ ହିନ୍ଦୁ ପର୍ବ ଅଟେ, ମବେଶୀ (ଗୋରୁ ବିହୁ),[୬]

ପରିବାର, ଉର୍ବରତା ଏବଂ ଦେବୀ ମା'ଙ୍କ ସ୍ଥାନରେ ବରିଷ୍ଠ କିନ୍ତୁ ଉତ୍ସବ ଓ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଆଦିବାସୀ, ଦକ୍ଷିଣ-ପୂର୍ବ ଏସିଆ ଏବଂ ଚୀନ ତିବ୍ୱତ ସଂସ୍କୃତିରୁ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥାଏ ।[୭][୮][୯] ସମକାଳୀନ ସମୟରେ ବିହୁ ଆସାମ ଲୋକ ମାନଙ୍କଦ୍ୱାରା ପାଳନ କରାଯାଏ, ସେମାନେ ହୁଏତ କୌଣସି ଧର୍ମ, ଜାତି କିମ୍ବା ପନ୍ଥର ହୋଇଥାନ୍ତୁ ।[୧୦] ସମଗ୍ର ଦୁନିଆରେ ରହୁଥିବା ଆସାମ ଲୋକଙ୍କଦ୍ୱାରା ଏହା ବିଦେଶରେ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରାଯାଏ ।

ବିହୁ ଶବ୍ଦକୁ "ବିହୁ ନୃତ୍ୟ" ନାମରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ । ଯେପରି "ଅନ୍ୟଥା ବୁହୁ ନାସ" ଏବଂ ବିହୁ ଲୋକ ଗୀତ ମଧ୍ୟ "ବୁହୁ ଗୀତ" କୁହାଯାଏ ।

ଗ୍ୟାଲେରି ସମ୍ପାଦନା

ଆଧାର ସମ୍ପାଦନା

  1. Roshen Dalal (2010). Hinduism: An Alphabetical Guide. Penguin Books. p. 136. ISBN 978-0-14-341421-6.
  2. Sunita Pant Bansal (2005). Encyclopaedia of India. Smriti Books. p. 67. ISBN 978-81-87967-71-2.
  3. Praphulladatta Goswami (1966). The springtime bihu of Assam: a socio-cultural study. Gauhati. OCLC 474819.
  4. S. D. Sharma (2010). Rice: Origin, Antiquity and History. CRC Press. pp. 56, 60–61. ISBN 978-1-4398-4056-6.
  5. Goswami, Praphulladatta (1967). "Hindu and Tribal Folklore in Assam". Asian Folklore Studies. JSTOR. 26 (1): 19. doi:10.2307/1177697. {{cite journal}}: |access-date= requires |url= (help)
  6. ୬.୦ ୬.୧ Christian Roy (2005). Traditional Festivals: A Multicultural Encyclopedia. ABC-CLIO. pp. 479–480. ISBN 978-1-57607-089-5.
  7. Roshen Dalal (2010). Hinduism: An Alphabetical Guide. Penguin Books. p. 76. ISBN 978-0-14-341421-6.
  8. Uddipana Goswami (2014). Conflict and Reconciliation: The Politics of Ethnicity in Assam. Routledge. pp. 61–63. ISBN 978-1-317-55997-9.
  9. Amaresh Datta (1988). Encyclopaedia of Indian Literature. Sahitya Akademi. pp. 1277–1278. ISBN 978-81-260-1194-0.
  10. Culture of Assam - Government Of Assam, India