"ଛତୁ" ପୃଷ୍ଠାର ସଂସ୍କରଣ‌ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ତଫାତ

'''ଛତୁ'''କୁ ଖାଦ୍ୟରୂପେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ୤। କାହାର ଛତୁ ରୋଷେଇ ହେଉଥିଲେ, ତରକାରୀର ମହକରେ ପାଟିରୁ ଅଲକ୍ଷ୍ୟରେ ଲାଳ ଗଡିପଡେ୤ଗଡିପଡେ। ସାରାବିଶ୍ୱରେ ପ୍ରାୟ ୪୦୦ପ୍ରକାର ଛତୁ ଦେଖାଯାଏ; ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ଅନ୍ୟୁନ ୨୦୦ପ୍ରଜାତିର ଛତୁ ଅଧୁନା ଅବଲୁପ୍ତପ୍ରାୟ ୤। ଛତୁ ମଧ୍ୟରେ [[ବାଲି ଛତୁ]], ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ଛତୁ, ନାଡ ଛତୁ, ହୁଙ୍କା ଛତୁ, ପାଳ ଛତୁର ବେଶ୍ ଆଦର ରହିଛି ୤। ଛତୁକୁ ତରକାରୀ ଛଡା ଭାଜି ଓ ନିଆଁରେ ପୋଡି ଖିଆଯାଏ ୤। ତେବେ ବାଲି ଛତୁର ସ୍ୱାଦ ଅତୀବ ରୁଚିକର, ତେବେ ମଧ୍ୟ ବୁଢାବୁଢୀ ଓ ହୁଙ୍କା ଛତୁର ମଧ୍ୟ ବେଶ୍ ଆଦର ରହିଛି ୤ଏହି।ଏହି ଛତୁସବୁ ବର୍ଷାଋତୁରେ ଫୁଟିଥାଏ ୤। ବର୍ଷା ହେଲେ ଗ୍ରାମରେ ବସବାସ କରୁଥିବା ଲୋକମାନେ ଛତୁ ତୋଳିବା ପାଇଁ ସକାଳୁ ଉଠି ପଡ଼ିଆ, ବଣ, ବିଲ ଆଦି ଅଞ୍ଚଳରେ ଘୁରିବୁଲନ୍ତି ୤। ମାତ୍ର ବିଗତ ୨୦ବର୍ଷ ହେବ ଅଧିକାଂଶ ଛତୁ ଆଉ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନାହିଁ ୤।

ଦେଶୀଛତୁ ମଧ୍ୟରେ ବୁଢାବୁଢୀ ଛତୁ ଓ ବାଲି ଛତୁ ଖୋଲା ପଡ଼ିଆରେ ଫୁଟୁଥିବା ବେଳେ ନାଡ ଛତୁ ବଣବୁଦା ତଥା ସନ୍ତସନ୍ତିଆ ସ୍ଥାନମାନଙ୍କରେ ଫୁଟେ ୤। ହୁଙ୍କା ଛତୁ ମାଟିକାନ୍ଥ କିମ୍ବା ଉଇହୁଙ୍କାରେ ଫୁଟୁଥିବାସ୍ଥଳେ ପାଳଛତୁ ପଚାସଢ଼ା ଗଛପତ୍ର, ନଡା କିମ୍ବା ପାଳଗଦାରେ ଫୁଟିଥାଏ ୤। ବାଲିଛତୁ ଛୋଟ ଓ ବଡ ଆକାରରେ ଫୁଟୁଥିବା ବେଳେ ହୁଙ୍କାଛତୁ ଅତି ଛୋଟଛୋଟ ଆକାରରେ ଫୁଟୁଥିବାର ଦେଖାଯାଏ ୤। ତେଣୁ ସେଗୁଡିକୁ ତୋଳିବାକୁ ବହୁତ ସମୟ ଲାଗେ ୤। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ନାଡଛତୁର ଉପର ଅଂଶ ଛୋଟ ଏବଂ ନିମ୍ନଅଂଶ ପ୍ରାୟ ୬ରୁ ୮ଇଞ୍ଚ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମାଟି ଭିତରକୁ ଯାଇଥିବା ଯୋଗୁଁ ତା’କୁ ଏପରି ନାମ ଦିଆଯାଇଛି୤ଦିଆଯାଇଛି। କିନ୍ତୁ ପାଳଛତୁ ଅନ୍ୟ ପ୍ରଜାତିର ଛତୁ ଅପେକ୍ଷା ଆକାରରେ ବଡ଼ ଓ ତୋଳିବାକୁ ସହଜ ୤। କିନ୍ତୁ ବୁଢାବୁଢୀ ଛତୁ କେବଳ ଖୋଲା ପଡ଼ିଆରେ ମେଞ୍ଚାମେଞ୍ଚା ହୋଇ ଫୁଟୁଥିବାର ଦେଖାଯାଏ ଏବଂ ଅଧିକାଂଶ ଘାସ ମଧ୍ୟରେ ଲୁକ୍କାୟିତ ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଯାଉଥିବାରୁ, ସେଗୁଡିକୁ ଖୋଜି ତୋଳିବା ଟିକେ କଷ୍ଟକର ହୋଇଥାଏ ୤।

ପାଣିପାଗ ଓ ପରିବେଶର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଯୋଗୁଁ ପ୍ରାକୃତିକ ଉପାୟରେ ଉତ୍ପନ ହେଉଥିବା ଦେଶୀଛତୁ ବହୁଳ ପରିମାଣରେ ହ୍ରାସ ଘଟିଛି ୤। ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ଜନସଂଖ୍ୟା ଦୃତ ଗତିରେ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିବାରୁ ଛତୁର ଚାହିଦାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ବୈଜ୍ଞାନିକ ପଦ୍ଧତିରେ ଏବେ ଛତୁଚାଷ କରାଯାଉଛି ୤। ସେଥି ମଧ୍ୟରେ ଧିଙ୍ଗିରି, ପାଳ ଏବଂ ଦୁଧଛତୁ ଅନ୍ୟତମ ୤। ପାଳଛତୁ ଉଭୟ ଖରା ଓ ବର୍ଷା ଋତୁରେ ଚାଷ କରାଯାଉଥିବାବେଳେ ଧିଙ୍ଗିରି ଛତୁ କେବଳ ଶୀତଋତୁରେ ଚାଷ କରାଯାଇ ଥାଏ ୤। ସେହିପରି ଦୁଧ ଛତୁ ନାତିଶୀତୋଷ୍ଣ ଜଳବାୟୁରେ ଚାଷ କରାଯାଏ ୤। କାଶ୍ମୀର, ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶ, ହରିଆଣା, ରାଜସ୍ଥାନ ଆଦି ଅଞ୍ଚଳରେ ବହୁଳ ଭାବରେ ଉତ୍ପାଦନ କରାଯାଏ ୤। <ref>ପ୍ରତାପ କେଶରୀ ପାତ୍ର, ରବିବାର ସମାଜ, ପୃଷ୍ଠା-୩, ୨୦-୨୬.୧୦.୨୦୧୩ </ref>